بر آسفالتِ خیس

یه راهِ بی عابر

  چراغها خاموش

    ماه   بی چهره

     شبانه ای مدهوش

                             ستاره آویزان

                              به گنگِ این مه دود

                                     لبان ساعتها

                                        ز غمگِنی فرسود

نوای این غوکان

 به گوش شب عریان

   به خطّ نیزاران

     زبانه ای رقصان

                           زبانی از شعله

                              ز چاهسار نفت

                              گُزینِ بی یابان

                              چو شمع در برمان

نگاهِ من خیره

  به طرح آدمها

 درون آن سامان

  به خانه هایی شاد

شب است و من تنها

        صدای پمپی آب

            نوار ابری گُنگ

          بر روی این پاسگاه

دو ساعتِ گریه

دو ساعتِ لبخند

دو ساعتی ترانه

   به یادِ بودِ خانه

مهی که می آید

     صدای زوزه ی سگ

       شبی مثِ هر شب

         دوباره خنده و شک  ۲

                                             یه راه بی عابر

                                                چراغها خاموش

                                                    ماه   بی چهره

                                                  شبانه ای مدهوش

واسه تمام سربازان وطن همانان که ساعتها در پاسداری از کیان میهن

               تنها قلبی تپنده و گرم  جانپناهشان است .