ا . سپید

منهای نیستی

ا . سپید

منهای نیستی

بی درنگ

شب و اندیشه ی وهم

     شب و مقدار سکوت

                رنگ خاکستری ثانیه ها

                           گنگ شدن    محو شدن    مرثیه ها

 سرِ تا روز بلند

      سر پژمرده ی خند

             سر هر کار   پر از اطمینان

                      شب آهو     شب اهلی       هر آن

    اگر از حکم بپرسی

           حکم آخر مرگ است

                     حکمی از لای جنون

                                تا به اندیشه و خون

سرِ پا بودن تا صبح گریز

      بی خیالی    پرهیز

     ثانیه    ثانیه ی لبخند است

          فرصت پیوند است

   نگریز از من و دل

        این من اینجا  تنگ است

              لحظه ای پا برجا

         قرنها      در سنگ است

  کاری از شب ناید

      روز با غم زاید

     ساکن شهر بهی

       عشق را فرساید  ۲

                                              شب و اندیشه ی وهم

                                                شب و تندیس سکون

                                                   رنگ بی جای تنی مسخ شده

                                                                            تا به اندیشه و خون .  ۲

                                                               

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد